Podatek od wynajmu mieszkania – jak go rozliczyć?

O tym, że odprowadzanie podatku od wynajmu nieruchomości jest obowiązkiem podatnika, wie prawdopodobnie większość osób. Sam sposób rozliczania z urzędem skarbowym jest jednak bardziej skomplikowany, niż mogłoby się wydawać. Obecnie obowiązuje aż 5 progów dochodowych i dwa różne rodzaje formularzy PIT. Jak nie zgubić się w gąszczu przepisów?

Podatek od wynajmu mieszkania – kto go płaci?

Do opłacania podatku od wynajmu nieruchomości zobowiązana jest każda osoba, czerpiąca z tego tytułu korzyści finansowe. Wszelkie formalności z urzędem skarbowym należy załatwić po podpisaniu umowy z najemcą. W przypadku najmu okazjonalnego konieczne jest dokonanie zgłoszenia w odpowiedniej placówce w terminie 14 dni od podpisania umowy.

Jeśli chodzi o najem tradycyjny, wystarczy wpłata zaliczki na podatek dochodowy. W tym celu konieczne jest wygenerowanie indywidualnego mikrorachunku. Mogą to zrobić zarówno osoby prywatne (na podstawie numeru PESEL), jak i przedsiębiorcy (wykorzystując numer NIP). Na to samo konto powinny trafiać comiesięczne składki.

Ile wynosi podatek od wynajmu mieszkania?

Wraz z początkiem 2023 r. zmianie uległa forma opodatkowania najmu prywatnego. W myśl zasad Polskiego Ładu jedyną dostępną dla wynajmujących opcją jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Obowiązują tutaj dwa progi podatkowe – 8,5 proc. oraz 12,5 proc. Ten pierwszy obejmuje osoby, których dochód z najmu w skali roku nie przekroczył 100 000 zł. Podatnicy, którzy osiągnęli wyższe dochody, zobowiązani są do opłacenia wyższego podatku.

Minusem tego rozwiązania jest brak kwoty wolnej od podatku czy możliwości odliczenia od niego kosztów amortyzacji nieruchomości, co było możliwe w ubiegłych latach. W większości przypadków nie jest również możliwe rozliczenie ze współmałżonkiem.

Nieco inaczej wygląda sytuacja w przypadku przedsiębiorców wynajmujących lokale mieszkalne w ramach działalności gospodarczej. Wprowadzenie Polskiego Ładu niewiele zmieniło w tej kwestii i wciąż mają oni wybór pomiędzy:

• podatkiem liniowym (19 proc.),
• rozliczeniem na zasadach ogólnych (12 proc. lub 32 proc.).

Z rozliczenia na zasadach ogólnych korzystają zazwyczaj podatnicy prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą, która nie przynosi zawrotnych zysków. Dzięki temu mogą oni skorzystać z odliczenia od składek kosztów uzyskania przychodu oraz z kwoty wolnej od podatku. Przy tym nie powoduje to, że wynajmujący wpada w drugi próg podatkowy, co wiązałoby się ze znacznym wzrostem stawki podatku.

Natomiast przedsiębiorcy osiągający duże zyski z tytułu wynajmu zazwyczaj wybierają podatek liniowy. Koszt podatku od wynajmu nieruchomości nie są więc stałe, lecz uzależnione od osiąganych dochodów - im są one wyższe, tym większe składki trzeba zapłacić.

Kiedy i jak rozliczać podatek od nieruchomości?

Podatek od nieruchomości rozlicza się osobno – nie z pozostałymi dochodami. W przypadku osób fizycznych, rozliczających się na podstawie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych konieczne jest dokonywanie wpłat na indywidualny mikrorachunek na miesiąc lub co kwartał. Termin mija 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnięty został dochód.

Jaki PIT wybrać rozliczając podatek od wynajmu mieszkania?

Aby rozliczyć podatek od wynajmu nieruchomości, należy wybrać odpowiedni formularz PIT. W przypadku najmu prywatnego jest to PIT-28. Przedsiębiorcy wypełniają natomiast PIT- 36.

W tym roku czas na złożenie dokumentów mijał 2 maja. Został on wydłużony wraz z wejściem w życie Polskiego Ładu. W poprzednich latach termin ten upływał pod koniec lutego.

Nieopłacony podatek od wynajmu – co za to grozi?

Opłacanie podatku od wynajmu nieruchomości jest obowiązkiem każdej osoby, która czerpie z tego tytułu korzyści finansowe. Uchylanie się od niego może grozić grzywną oraz naliczeniem odsetek karnych. Wysokość kary finansowej uzależniona jest od interpretacji urzędu skarbowego, który działanie to może uznać za wykroczenie skarbowe lub przestępstwo podatkowe. Ta druga sytuacja jest znacznie poważniejsza i może wiązać się ze znacznie dotkliwszą karą.

Jednorazowe, nieumyślne przegapienie terminu wpłaty nie stanowi jednak podstawy do podjęcia aż tak poważnych kroków. Aby uniknąć konsekwencji finansowych, podatnik powinien wyrazić tzw. czynny żal oraz jak najszybciej uregulować zaległości.